معرفی مِه پَر

+۶

-۲

پاشش زیبا و چشم نواز گلهای صورتی-ارغوانیِ روشنِ درختچه ی مِه پَر از سرمایه های بوستان زمستان خواهد بود. تصویر نمی تواند گویای رایحه ی دل انگیزی باشد که درختچه ی مِه پَر هر دم از سراسر وجودش در فضا می پراکند.

مِه پَر بوته ی نیمه خزان کننده ای به بلندی ۲ متر یا بیشتر است که گلهای پَرمانند زیبا و شاخ و برگ معطرش به آن ارزشی فوق العاده می بخشد. این گیاه پُرعمر است و ۵ سال وقت لازم دارد تا به بلوغ برسد، اما در ۲ سالگی شروع به گل افشانی می کند. این درختچه را میتوان به صورت تک بوته یا مخلوط با نباتات دیگر روی مرزها کاشت.

نیازها:

اقلیم:برای نواحی خنک مناسب نیست.بهترین نشو و نما را در گرم ترین نواحی خواهد داشت.

میزان نور و دما: جای گرم می طلبد،اما در هُرمِ آفتاب سایه را ترجیح می دهد.

خاک:درختچه ی مِه پَر چندان پرتوقع نیست،اما خاکش باید دارای زهکشی خوب باشد.همه ی خاکها جز خاک رس سنگین را تحمل می کند.

طرز کاشت و پرورش:

تکثیر:قلمه های نُک را در بهار از شاخه های نورُسته بگیرید و بکارید.

آبیاری:بهتر از بسیاری از درختچه ها دوره های طولانی خشکی را تحمل می کند،اما از آبیاری عمیق،یک تا دو هفته در میان،در ماههای گرم،بهره خواهد برد.

کوددهی:می توان در اوایل بهار غذای کامل گیاهی یا آد استخوان به خاک افزود،اما این کار ضرورت چندانی ندارد.

مشکلات:مشکل خاصی از لحاظ آفت یا بیماری ندارد.

گل دهی:

فصل:از اوایل تا اواسط زمستان گل افشان می شود.

هرس(پیرایش):

بلافاصله بعد از پایان دوره ی گل دهی در زمستان،شاخه ها را هرس کنید.دست کم دوسوم شاخ و برگ رویده در سال قبل را می توان چید.

نکته:

کاربردها:مانند همه ی گیاهان خوشبو،بهترین جای کشت آن جایی است که عابران،به هنگام عبور،ناخواسته آن را تکان میدهند.در قدیم وسیعاً کاشته می شد.به خاطر گل دهی در زمستان و شاخ و برگ مخملی اش خوب است که بیشتر کاشته شود.

مه پر

و

مه پر