معرفی دم موشی (بودلیا)

+۶

-۳

گلهای ارغوانیِ روشنِ بوته ی پروانه یا سوسن ماک بوی عسل می دهند و پروانه ها به شدت جذب آن می شوند.

همانطور که قشنگی گلهای بوته ی پروانه بهترین موجبِ متداول شدن پرورش آن است، برگ های سبز آن با سطح زیرین خاکستری نیز جالب اند.

برگهای سبز تیره، بوته ها سخت و در سطح زیرین به رنگ سفید خاکستری اند و این امر عاملِ زیباییِ شاخ و برگ و جلب توجه بیشتر نسبت به بوته های کاشته شده در حاشیه ها می گردد.رنگِ گلِ اقلام مختلف آن،همه،ارغوانیِ روشن است،اما نژادها و گونه های مشهوری مشهوری هست که گلهای آن سفید،قرمز،ارغوانی،آبی تیره یا اناری است.بوی گلها کمی ناخوشایند است،اما همین بو باعث جلب پروانه ها می شود.درختچه های بوته ی پروانه تا ارتفاع ۳ متر رشد می کنند و اغلب تعداد زیادی ساقه می آورند.در اوایل عمر به گل می نشینند و بعد از ۳ تا ۵ سال به بلوغ می رسند.عمر این گیاه زینتی را می توان با قطع منظم شاخه ها و ترکه های پیر طولانی کرد.

نیازها:

اقلیم:برای نواحی خیلی گرم استوایی مناسب نیست،اما در مناطق گرم و سرد،هر دو،به طور موفق نشو و نما می کند.

میزان نور و دما:در محیط دارای آفتاب کامل به خوبی گل می دهد.

خاک:با اغلب خاک ها سازگار است،ولی بهترین رشد را در خاکِ با زهکشیِ خوب و تقویت شده با مواد آلی خواهد داشت.پوشش دادن به سطح خاک یا مالچ پاشی در طول ماه های گرم تابستان به نگهداری رطوبت خاک کمک
می کند.

طرز کاشت و پرورش:

تکثیر:از طریق قلمه های نیمه خشبیِ گرفته شده در پاییز یا قلمه های خشبیِ گرفته شده در زمستان تکثیر می شود.

آبیاری:آبیاری عمیق و منظم در ماه های فصل بهار و تابستان شما را مطمئن خواهد کرد که شکوفه و گل خوبی خواهید داشت.اگر خاک قبلاً مالچ پاشی شده و پوشش سطحیِ خوبی داشته باشد به دوران خشکی تحمل نشان می دهد.

کوددهی:برای تقویتِ خاکِ محلِ کاشتِ گیاه در اوایل بهار به زمین مواد غذایی کامل گیاهی بدهید.

مشکلات:به هیچ نوع آفت یا بیماری خاص مبتلا نمی شود.

گل دهی:

فصل:سنبله های درختچه ی بوته ی پروانه از اوایل تابستان تا اواسط پاییز ظاهر می شوند.

هرس(پیرایش):

به طور کلی:در اواخر زمستان شاخه ها و ترکه های دراز را کوتاه کنید.کلیه ی شاخه های لاغر و ضعیف باید قطع شوند.در صورت تمایل می توانید قطع شاخه ها را بلافاصله بعد از خاتمه ی دوره ی گل دهی بوته ها انجام می دهید.

دم موشی