معرفی جوستی سیا

+۵

-۱

بوته ی روح پرورِ جوستی سیا، با گلهای دل آویزِ صورتی و سفید ساده. جوستی سیا با گلهای صورتی رنگ از دیر باز معمول تر بوده.

جوستی سیا با گلهای تابستانی، برای باغهای روستاییِ آب و هوای گرم، انتخاب خوبی است. این گیاه سایه را می پسندد.

این گیاه از دیر باز به خاطر زینتی بودن و دوام زیاد گلهایش کاشته می شده است. گل آن معمولاً به رنگ صورتیِ رُزهای قدیمی است، اما سفیدِ آن نیز وجود دارد. این بوته ی همیشه سبز ساقه های باریک و نِی مانندی دارد. اگر شاخه های مسن تر به طور منظم قطع شود، این گیاه عمر طولانی خواهد داشت. بعد از ۲ تا ۳ سال به ارتفاع ۵/۱ متر می رسد و بالغ می شود. بهترین کاربردش کاشت آن مخلوط با گیاهان دیگر یا ایجاد پرده و حایل گیاهی است.

نیازهای:

اقلیم:برای مناطق سرد مناسب نیست.در مناطق گرمسیری یا جاهای گرم دیگر خوب نشو و نما می کند.

میزان نور و دما:باید از باد شدید محافظت شود.آفتاب صبح و سایه ی بعد از ظهر یا جاهای دارای سایه روشن را ترجیح می دهد.

خاک:به خاکی با زهکشی خوب،دارای مقدار زیادی مواد آلی،نیاز دارد.خاک را با مواد آلی کاملاً پوسیده مالچ پاشی کنید.

طرز کاشت و پرورش:

تکثیر:از قلمه های سرشاخه ها،برگرفته در سراسر بهار تا تابستان،می توان استفاده کرد.قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در اوایل زمستان را هم می توان ریشه دار کرد.

آبیاری:اگر از آبیاری عمیق ومنظمی برخوردار شود نشو و نمای بهتر و دوره ی گل دهی طولانی تری خواهد داشت.

کوددهی:در اوایل بهار و مجدداً در اواسط تابستان خاک را با غذای کامل گیاهی تقویت کنید.

مشکلات:مستعد حمله ی هیچ بیماری یا حشره ی خاص نیست الاٌ این که ممکن است لیسَکهای کوچک از ساقه ها بالا روند.این حشرات را بیابید و با دست بردارید و از گیاه دور کنید.

گل دهی:

فصل:دوره ی طولانی گل دهی،سراسر ماههای تابستان و پاییز است.

هرس(پیرایش)

به طور کلی:

گلهای پژمرده و خشک شده را بلافاصله از بوته ها دور کنید.در اواخر زمستان شاخه هایی را که گل داده و گلهای آنها ریخته،از حدود سطح زمین قطع کنید تا جا برای شاخه های جدیدِ بهاری باز شود.

جوستی سیا