معرفی برووالیای نارنجی

+۷

۰

دسته گلهای کوچک و رنگارنگ ((زرد- نارنجی- سرخ))، دادن لقب خودمانی ((درختچه ی مربای نارنج)) را به برووالیای نارنجی باعث شده است.

هر چه هوا گرم تر باشد این درختچه ی با روحِ عاشقِ آفتاب بهتر گل می دهد. اینجا آن را در جوار دیواری کوتاه و حایل مشبک پرورش داده اند.

نمایش طولانی گلهای زرد – نارنجی – سرخِ برووالیای نارنجی موجب پیدایش نام دیگری به این گیاه شده است:درختچه ی مربای نارنج(مارمالادِ نارنج).این گیاه پرساقه ی همیشه سبز تا ارتفاع تقریباً 2 متر رشد می کند و بعد از 2 تا 3 سال به بلوغ می رسد.اگر شاخه های ترکه ای آن منظماً هرس شود گلهای نارنجی از اوان زندگی گیاه شکوفا می شوند.در جوار پرچین آفتاب گیر یا داخل گلبنهای دیگر یا به عنوان زمینه ی گلبوته های یکساله می توان از آن استفاده کرد.رنگهای قوی گلهای آن دیدنی اند.شهد داخل گلها پرندگان شهد خوار را جذب می کند.گونه ی کوچکی از این گیاه به نام   Ginger Meggs گاهی در دسترس است.

نیازها:

اقلیم:اقلیم گرم بدون یخبندان می پسندد.هرچه هوا گرم تر باشد بنیه اش قوی تر و گل دهی اش سخاوتمندانه تر خواهد بود.

میزان نور و دما:باید در آفتاب کامل باشد،اما تا حدودی به محافظت از باد نیاز دارد.

خاک:به خاک با زهکشی خوب نیاز دارد.بیشتر خاکهای سبُک تر برای نشو و نمای آن مناسبتراند.افزودن کمپوست یا کود حیوانی،پیش از کاشت،نتیجه ی بهتری دارد.

طرز کاشت و پرورش:

تکثیر:از طریق کاشت قلمه های گرفته شده از نوک شاخه ها در اواخر بهار یا اوایل تابستان،و قلمه های خشبی گرفته شده در اواخر تابستان یا اوایل پاییز به سهولت تکثیر می شود.

آبیاری:در ماههای گرم به آبیاری عمیق و منظم نیاز دارد.مالچ پاشی سودمند است،زیرا به حفظ رطوبت خاک کمک می کند.

کوددهی:غذای کامل گیاهی،آرد استخوان یا کود مرغی در اواخر زمستان و اواسط تابستان به کار برید.

مشکلات:از لحاظ صدمه ی حشرات و بیماری مشکل خاصی ندارد.

گل دهی:

فصل:دوره ی اصلی گل دهی اواخر زمستان تا اواخر بهار است.نیز ممکن است،به فواصل،در ماههای تابستان و پاییز هم گل بدهد.

هرس(پیرایش)

به طور کلی:

پس از دوره ی اصلی جَستِ سریع شاخه ها و لبریزی گل،زمان هرس فرا می رسد.ساقه های باریک مسن را از نزدیک سطح زمین قطع کنید تا جا برای شاخه های جدید باز شود.

برووالیای نارنجی