معرفی آردیسیا

+۶

۰

خوشه های پرجلای حبه های قرمز رنگ گیاه که مثل میوه های تاجریزی در طول  زمستان روی شاخه ها می ماند همچون ستاره های جذابی است بر آردسیا.

آردیسیا بیشتر به خاطر همیشه سبز بودن و سرشاخه های جذاب پر دوام و به نمایش گذاشتن میوه های گرد آلبالویی پر جلایش پرورش داده میشود آردیسیا درختچه زینتی کوچکی است که تا ارتفاع کمتر از ۱ متر رشد می کند و بسیار مستعد و مناسب پرورش در طرفها و گلدانها است. آردیسیا عمر دراز دارد. پس از ۳ تا ۵ سال به بلوغ می رسد. سیمای درخشان آن برای ایجاد باغهای سایبان دار مناسب است. برگساره ها یا سرشاخه های ان باعث افزایش رنگ در باغ میگردد خوشه های زیبای پر جلایش از همان اولین سال عمر رنگ سرخ آتشین خود را به تماشای بینندگان می گذارند.

نیازها :

اقلیم: تنها مناسب نواحی معتدل تر است زیرا فقط ملایم ترین یخبندانها را میتواند  تحمل کند

میزان نور و دما :آردیسیا سایه  یا نیم سایه و جاهای دور از بادهای شدید را دوست دارد برگهایش در معرض مستقیم آفتاب  میسوزد.

خاک : هرگونه خاک خوب زهکشی شده را  میپسندد اما اگر خاک گیاه با خاک برگ یا کود حیوانی تقویت و مالچ پاشی شود بهتر رشد میکند

طرز کاشت و پرورش:

تکثیر : از طریق کشت دانه در بهار تکثیر می شود قسمتهای گوشتی روی میوه ها را بردارید و دانه ها را یکباره  بکارید.

آبیاری : در طول تابستان به آبیاری عمیق و منظم نیاز دارد در این ماههای داغ آبیاری هفتگی خوب و کافی به نظر می رسد

کود دهی : برای تامین سلامتی و رشد کافی گیاه در اواخر زمستان تا اوایل بهار آرد استخوان و کود مرغی دانه بندی شده بیفزاید

مشکلات : گاهی به شپشک سپردار مومی سفید دچار می شود که به آسانی با دور کردن آن از روی بوته یا از راه پاشیدن روغن زمستانه برطرف می شود اما بوته هایی که بنیه قویو رشد کافی داشته اند و ندرت دچار حمله ی این گونه آفتها می شود.

گلدهی:

گلدهی : گلهای چندان چشم گیری ندارد گلهای سفید و کوچک آن از بهار تا تابستان بسته به اقلیم تولید می شوند.حبه های قرمزرنگ درخشان آلبالو مانند بعد از گل دهی پدیدار می شود و تا ماهها بر شاخساره گیاه باقی میمانند

هرس: چندان ضروری و متداول نیست جز اینکه سر هر گونه ساقه های نابجا و خودسر را باید چید.

آردیسیا