معرفی گل شقایق

+۹۲

-۱۹

    این گیاه بومی جنوب و مرکز اروپا و نواحی معتدل آسیا شامل ارمنستان و شاید ترکیه، ایران و ناحیه قفقاز است. در جنس شقایق حدود 70 گونه یک ساله، دو ساله و چندساله وجود دارد. گونه های وحشی آن در ایران به صورت خود رو یافت می شود و نظیر لاله سرخ، سطح کوهستان ها را می پوشاند. در برخی گونه های آن ماده اعتیادآور مورفین وجود دارد. بیشتر به صورت یک ساله در برنامه گلکاری قرار می گیرد. دارای رقم های پاکوتاه و پابلند است. گل ها به صورت منفرد در انتهای ساقه گل دهنده قرار دارند و دارای 4 گلبرگ پهن هستند. در برخی انواع آن گل ها پر پر است.

گلدهی

    با کاشت آن در اول بهار، در اواخر بـهار و تمام تابـستان گل خواهد داد. اگر در پائیز کشت شود زودتر گل می دهد.

نیازها

    به سرما مقاوم است. مناطق آفتابی را ترجیح می دهد، خاک آن باید حاصلخیز و دارای زه کشی مطلوب باشد.

افزایش

    با بذر، تقسیم بوته و قلمه ریشه قابل افزایش است. در استفاده از بذر، گیاهان حاصل شبیه گیاه مادری نخواهد شد. شقایق های یک ساله را به طور مستقیم در ابتدای بهار یا آخر زمسـتان در زمین اصلی بذرپاشی می کنند. بذرکاری در شهریور نیز به ویژه در مناطق معتدل امکان پذیر است که در این حالت گلدهی زودتر انجام می شود. می توان در اوایل بهار خزانه تهیه کرد و سپس نشاء را به زمین اصلی منتقل کرد که در این حالت اواخر بهار و تمام طول مدت تابستان گل خواهند داشت ولی از آنجا که انتقال نشاء آن مشکل است کشت مستقیم بیشتر مورد توجه است. شقایق های چندساله به طور معمو در اسفند تقسیم بوته می شوند. شقایق شرقی(P. orienttale)از طریق قلمه ریشه افزوده می شود. برای این کار در آخر تابستان زمانی که برگ ها خشک می شوند، قلمه هایی از ریشه به طول ۷ –10 سانتی متر تهیه شده و با توجه به قطبیت آن ها به صورت عمودی یا افقی در خاک قرار داده و سپس نشاءها در بهار به زمین اصلی منتقل می شوند.

شقایق