سیرک به طور عمده در باغ ها و حاشیه ها کشت می شود و کمتر به عنوان گیاه گلخانه ای به کار می رود. این گیاه دارای سوخ حقیقی پوشش دار است ولی به ندرت انواع ریزوم دار و فلس دار آن هم دیده می شود. در اغلب گونه ها یک سوخ منفرد، خوشه ای از سوخ های پاگیاهی تولید می کند. برخی از گونه ها سوخ های طویل شده ای را تولید می کنند که از یک ریزوم کوتاه و گوشتی منشأ می گیرند. سیرک فاقد ریشه های مویین بونده و به طور معمول ریشه های ضخیم دارد. تعداد برگ ها بسته به گونه متفاوت و از ۱ تا ۱۲ عدد متغیر است. ساقه گلدهنده و گاهی برگ ها توخالی، چهار گوش یا سه گوش هستند. گل آذین به صورت چتر و دارای گلچه های متعدد بوده که از چند عدد تا صدها عدد متغیر است. به طور معمول گلچه ها از یک اسپات یک تا سه برگی خارج می شوند. هر گلچه دارای سه گلبرگ، سه کاسبرگ ، ۶ پرچم و یک تخمدان سه خانه ای است.
گلدهی: گل انگیزی در اواخر تابستان انجام شده و در اواخر اسفند یا اوایل بهار ساقه گلدهنده خارج می شود و بسته به گونه گلدهی ممکن است تا پاییز ادامه داشته باشد. مهمترین عامل گلدهی اندازه سوخ و دما است. مانند بیتر سوخ هایی که در پاییز کشت می شوند ، برگ ها پیش از گل ظاهر می شوند. برگ ها تا هنگام گلدهی باقی می ماند ولی در برخی گونه ها در زمان گلدهی تقریباً همه برگ ها پیر شده اند.
نیاز ها: مقاومت به سرمای آن متفاوت و از ارقام خیلی مقاوم تا حساس را دارد. بیشتر آنها به تناوب دمایی « گرم –سرد – گرم » نیاز دارند. برای تحریک تشکیل سوخ، به تیمار دماهای پایین به مدت طولانی پیش از برداشت نیاز دارد. هر چه دوره سرما بیشتر باشد نمو بعدی سریع تر است و هر چه دمای نگهداری بالاتر باشد نمو بعدی کند تر است. خاک مناسب برای آن خاکی سبک و شنی با زه کشی مطلوب است. PH مناسب آن 5/7 –5/6 است.
افزایش: سیرک بیشتر به روش غیر جنسی یعنی با سوخ افزایش می یابد. برخی گونه ها را می توان با بذر افزایش داد. بذر سیرک در شهریور تا آبان در یک خاک سبک کشت شده و روی آن را با خاکپوش مناسب می پوشانند. یک ماه طول می کشد تا بذر بتندد. اواخر سال دوم سوخ های بدست آمده را خارج کرده و درجه بندی می کنند. اندازه محیط سوخ برای گلدهی بسته به گونه از ۳ تا ۲۰ سانتی نتر متغیر است. ۳-۲ سال لازم است تا سوخ به اندازه مطلوب برسد. سوخ این گیاه را در شهریور و مهر کشت می کنند. انواع غیر مقاوم آن باید در بهار کشت شود.
برداشت و نگهداری سوخ: زمان برداشت وقتی است که پوشش های سوخ به طور کامل سفت شده اند. دمای انبار نگهداری برای اکثر آنها 23-20 درجه است.
برداشت گل: وقتی 50 درصد گلچه ها باز شدند برداشت می شود. گل ها در انبار با دمای 0 تا 2 درجه سانتی گراد به مدت یک هفته قابل نگهداری است.
گونه های مهم
۱- A. giganteum: بزرگترین سیرک بوده، سوخ آن دائمی است و برگ ها نواری و طول آنها به ۱۰۰-۳۰ سانتی متر و ارتفاع گیاه به ۵/۱ متر می رسد. پیش از گلدهی در تابستان برگ ها پژمرده می شوند. قطر چطر آن حدود۱۰سانتیمتر است و بیش از ۵۰ و تا حدود ۱۰۰ گلچه صورتی در چتر آن قرار دارد. به سرما مقاوم است. گل در تیر ماه ظاهر می شود.
پیاز زینتی
۲- A. schoenoprasum (چایو): گیاهی است با گل های بنفش، صورتی و گاهی سفید به قطر 5/2 سانتی متر که در اواسط بهار تا اواخر تابستان دیده می شود. برگ ها استوامه ای و خوراکی است در مناطق گرمسیری همیشه سبز و در مناطق سرد خزان کننده است. به سرما مقاوم است.
پیاز زینتی
سلام راست میگن لمس کردن گلبرگهای یه گل باعث ترشح کوتری کوتروفیل توی مغز میشه که برای مقابله با استرس خیلی موثره ؟
این پیازای زینتی بوی پیازای معمولی رو دارن یا خوش عطر ترن؟
سلام به روی ماهت خدا جون
فک کن من همسایه ی دیواربه دیوار یه دشت پر از این پیازهای زینتی بودم .. آخ خدا جون چی می شد …..از کار و زندگی می افتادم
از صبح علی الطلوع می رفتم کنار ش هی میلولیدم لابه لای اینها ( البته خرابشون نمیکردما) هی بغلشون میکردم …خدایا اینا چقد نازن چقد ماهن …خداجون دستت درد نکنه ..تو معرکه ای….