گونه های متعدد پامچال بومی مناطق سرد و مرطوب هستند. این جنس در ایران ۶ گونه علفی دایمی زودرس و بهاره دارد که گونه های P. heterochroma (پامچال الوان، پامچال هفت رنگ یا هفت قبا) و P. gaubaeana (پامچال لرستانی یا پامچال آرد آلود) انحصاری ایران هستند. گیاهی چند ساله است و گل ها در گونه های مختلف این جنس از نظر شکل و رنگ بسیار زیبا و متنوع می باشند. شرایط زیستی گونه ها بسیار متفاوت است،بعضی از آنها به ویژه نواحی
زنبق ها گیاهانی چند ساله اند که حدود ۳۰۰ گونه داشته و در نیمکره شمالی پراکنده اند. گل زنبق دارای ۶ گلپوش است که ۳ قطعه داخلی (گلبرگ ها ) به صورت ایستاده قرار داشته و به نام درفش و ۳ تای پایینی (کاسبرگ ها ) آویزان و به نام آویز خوانده می شود. پرچم ها که تعداد آنها ۳ عدد است به سطح زیرین سه اندام جنسی ماده، موسوم به کلاله های پتالوئید (گلبرگ مانند )، چسبیده اند. خامه مادگی نیز به سه شاخه پهن رنگین تقسیم شده که هر شاخه آن بر روی یک
دارای گونه های علفی یک ساله، دو ساله، چندساله و درختچه های خزان دار است. برخی از چندساله ها به سرما مقاوم می باشند. انواع غیر مقاوم آن را در مناطق معتدله به صورت یک ساله پرورش می دهند. آنچه در ایران کاشت می شود از نوع چندساله مقاوم است. کاسه گل لوله ای است و جام گل از گلبرگ های ۵ لبه که در پایینبه هم چسبیده اند، تشکیل شده است. به طور معمول کاسه گل رنگی متفاوت با جام گل داشته و پس از ریزش گلبرگ ها باقی می ماند. گل های
جنس Dianthus بیش از ۳۰۰ گونه دارد که چندیدن گونه از آن به عنوان گیاه زینتی باغچه ای، گل بریدنی یا گیاه گل دهنده گلدانی پرورش داده می شود که عمومی ترین آن ها شامل (D. barbathus (Sweet William / قرنفل، (D. plumarius (Pink / میخـک بـاغـی و دو رگـه هـای بیـن ایـن دو و نیـز D. caryophyllus (میخک گل کاران) می باشد. گونه های میخک، همگی گیاهان چندساله علفی هستند. گرچه قرنفل
بومی جزایر قناری است. نوعی داودی است ولی از نظر ویژگی های بوته، گل و غیره از داودی متمایز است. گیاهی علفی دائمی و اغلب با قاعده چوبی است و گاهی به صورت یک ساله کشت می شود. برای گل بریده، حاشیه کاری و گلدان کشت می شود. برگ آن مانند داودی بوی خاصی نمی دهد. وسط گل کاملانمایان است و به رنگ سفید یا زرد روشن است. گل ها به رنگ سفید، زرد و صورتی با سایه هایی از صورتی، آبی و پرتقالی مشاهده می شود.
این جنس بومی مدیترانه و آسیای صغیر است، گل ها به رنگ آبی، بنفش، سفید، زرد بارگه های تیره در انتهای ساقه ظاهر می شوند. گونه های زعفران از نظر باغبانی به عنوان پداژه های گل دهنده پاییزی، زمستانی و در بهاری مهم می باشند. البته مهمترین گروه، گونه ها و رقم هایی هستند که در بهار گل می دهند. از این گل به عنوان گیاهی باغی و گلدانی استفاده می شود. C. sativus (گونه خوراکی) نماینده اصلی گروه پاییز گل می باشد که از کلاله های خشک شده
زادگاه اصلی آن آسیای مرکزی، سیبری، مغولستان چین است. نمونه های وحشی آن در قسمت های مختلف ایران به ویژه سلسله کوه های زاگرس و البرز وجود دارد. این حنس در ایران ۱۸ گیاه علفی سوخدار با گلهای زیبا دارد و گونه های انحصاری ایران شاملT. harazensis ، T. Montana ،T. ulophylla و T. urumiensis هستند. تولید کننده اصلی آن هلند است.
گیاهی که به طور معمول به عنوان آماریلیس در گلدان کاشته می شود در واقعHippeastrum می باشد اما در بین باغبانان به آماریلیس معروف شده است. آماریلیس واقعی با نام Amaryllis دارای گل های کوچکتری بوده در فضای باز کاشته می شود و گلهای آن در پاییز ظاهر می شود. یک تفاوت عمده دیگر بین AmarullisوHippeartrumتو خالی بودن ساقه در Hippeartrumاست….
بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و شمالی است. گیاهی علفی چندساله، ریزوم دار با ساقه های طویل و بدون انشعاب است. برگ ها بزرگ، پهن با رگبرگ های برجسته و بدون بریدگی بوده ار قسمت های پایین، ساقه را در میان می گیرند و طول آنها ممکن است به ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر برسد. رنگ برگ سبز تا مسی یا ارغوانی است. بنابراین برگ آن نیز به باغچه زینت می دهد. گل های نامنظم آن به صورت خوشه در انتهای ساقه قرار دارند و شاید طول خوشه به ۳۰ سانتی متر
سلام دوستان حالتون چطوره؟ همیشه موقع کوهنوردی تو پاییز و بهار توی کوهستان گیاهی رویش داره که بهش گل حسرت میگن. دیگه خلاصه ما گشتیم و گشیتم ،آخر فهمیدیم گل حسرت هستش و وقتشه مقالش رو بنویسم. 😉 کوهنوردی به گیاه شناسی خیلی زیاد کمک میکنه…گیاهی چندساله است که در ایران به صورت خودرو در کوهپایه ها و نقاط سردسیر می روید. اندام ذخیره ای آن پداژه است. گل های سفید و صورتی آن در فصل پاییز که به طور معمول گل
