گلهای سفیدِ کوچکِ رزماری ساحلی را می توان در بیشتر ایام سال دید. این گلها مکمل تمام عیارِ سرشاخه های تیغ دارِ گیاه اند.
رزماری ساحلی را،برای کامل شدنِ شکلِ گِردِ طبیعیِ آن، با قیچیِ سَرزنی هَرسِ ملایمی کرده اند.
بوته های سخت و همیشه سبزِ رزماری ساحلی گیاهی سازش پذیر است و خود را با شرایط مختلف وفق می دهد. به بادهای شور مقاوم و در همه ی نواحی لم یزرع،جز یخبندان شدید،قادر به نشو و نما است.رزماری های جا افتاده خشکی و خشکسالی را تحمل می کنند.بوته ی این گیاه شکل متراکم دارد و به شکل پهن تا ارتفاع ۲ متر وبیشتر
می روید.این گیاه برگِ کوچکِ سبز-خاکستری دارد و گل سفیدِ آن،از اولین سال کشت،بر شاخسار انبوه آن پدیدار
می گردد.در مدت ۲ تا ۳ سال به بلوغ می رسد و اگر،با هرس های مداوم،بر جوان نگه داشتن شاخه ها مداومت شود عمر زیادی خواهد داشت.برای کاشت به عنوان مرز و حصار کوتاه با کاشت در ظرف و گلدان ایده آل است.
نیازها:
اقلیم:به طور محدود،به شرایط متعدد آب وهوایی تحمل نشان می دهد،اما نه به مدت طولانی و نه به یخبندان های سخت.
میزان نور و دما:برای رشد خوب و متراکم،به آفتاب کامل نیاز دارد.این گیاه در مناطق بادگیر می تواند رشد کند و مخصوصاً برای کاشت در نواحیِ بازِ ساحلی کاملاً مفید است.
خاک:زهکشیِ خوب می طلبد.دادن کود یا خاک کمپوست به زمین،مدتی قبل از کاشت،به نشو و نمای بهتر بوته ها کمک می کند.
طرز کاشت و پرورش:
تکثیر:قلمه های نُک نرم را می توان در طول بهار و تابستان،و قلمه های نیمه خشبی را در اواخر تابستان تا پاییز برداشت کرد.
آبیاری:برای سازگار شدن،به آبیاری عمیق منظم نیاز دارد،اما همین که گیاه خود را گرفت آبیاری های گاه به گاهِ عمیق،در هوای گرم و خشک،برای ادامه ی حیات آن کافی است.
کوددهی:بوته های زینتی رزماری عموماً به کود نیاز ندارند،اما مقدار کمی آرد استخوان را در اواخر زمستان می توان به زمین داد.
مشکلات:مشکل خاصی ندارد.آبیاری بیش از حد با خاک های خیلی سنگین ممکن است باعث گندیدگی ریشه ی گیاه گردد.
گل دهی:
فصل:عمده ترین دوران گل دهی رزماری از بهار تا اوایل تابستان است،اما در مواقع دیگر هم ممکن است نمایشهای کوچکی از گل دهی مشاهده کنیم.
هرس(پیرایش):
به طور کلی:برای حفظ شکل برگساره ی گیاه،بعد از دوران گل دهی،باید هرس کامل شود.هرس در قسمت نُک شاخه ها در هر موقع از سال قابل اجرا است.