درختچه‌ای همیشه‌سبز است که در سراسر سال می‌تواند جذاب باشد. برگ‌ها ضخیم و چرمی و براق بوده و ساقه برخی گونه‌ها دارای پوستی صاف به رنگ قرمز یا ارغوانی هستند. در اواخر زمستان تا اوایل بهار خوشه‌های گل کوچکغیرقابل توجه (به قطر کتر 5/1 سانتی‌متر) و سبو مانند آن به رنگ سفید یا صورتی ظاهر می‌شوند که می‌توانند به میوه‌های کوچک و گرد تبدیل شوند. گونه‌های متراکم و خزنده آن به عنوان زمین‌پوش استفاده می‌شوند.
گونه آن (bear-berry( A. uva-ursi است که به ارتفاع حدود ۳۰ سانتی‌متر پوشش متراکمی را که با سرعت متوسط از طریق ریشه‌دار شدن ساقه‌های آن گسترش می‌یابد، ایجاد می‌کند. برگ‌ها به طول 5/2 سانتی‌متر به رنگ سبز درخشان هستند که در زمستان ققرمز می‌شوند. گل‌ها سفید یا صورتی بوده و از آن‌ها میوه‌هایی به رنگ قرمز روشن یا صورتی حاصل می‌شود. این گیاه روی دامنه تپه‌ها و آب و هوای ساحلی رشد خوبی دارد.
آرکتواستافیلوس
A. media: گونه‌ای پررشد به ارتفاع حدود 60 سانتی‌متر با برگ‌های تیره‌تر و ساقه‌هایی به رنگ قرمز و روشن‌تر نسبت به A. uva-ursi است.
آرکتواستافیلوس
(Little sur manzanita( A. edmundsii: دارای ارقام مختلف است از جمله ‘Danville’ با برگ‌های سبز روشن و ساقه‌های قرمز و گل‌های صورتی است که در اوایل زمستان ظاهر می‌شوند. رقم ‘Carmel sur’ پررشد و دارای برگ‌های سبز خاکستری و گل‌های صورتی است.
‘Little sur’ کندرشد بوده و کوتاه باقی می‌ماند و برگ‌های آن همیشه دارای ته رنگ قرمز است و گل‌های صورتی آن در اوایل بهار ظاهر می‌شود. واریته ‘Emerald carpet’ دارای برگ‌های سبز روشن درخشان است که تنها 5/1 سانتی‌متر طول دارند اما زیبا هستند. گل‌های صورتی آن در اوایل بهار شکوفا می‌شوند. رشد آن یکنواخت بوده و در ارتفاع حدود 30 سانتی‌متر باقی می‌ماند.
ارکتواستافیلوس
نیازها: بهترین خاک برای آن خاک اسیدی تا خنثی با بافت شنی یا لومی با زهکش مناسب است. اگر در خاک‌های سنگین‌تر کشت شود باید مراقب بود آب بیش از حد داده نشود چون ماندابی باعث پوسیدگی ریشه خواهد شد. در زمان استقرار گیاه کافی است که خاک مرطوب نگه داشته شود و پس از استقرار بسته به گرمای تابستان نیاز به یک یا دو بار آبیاری در ماه دارد.
گیاهان تازه کشت شده به آرامی مستقر می‌شوند بنابراین می‌توان از خاک اره یا مواد مشابه دیگر جهت متوقف کردن علف‌های هرز و افزایش ریشه‌دهی ساقه‌ها به عنوان مالچ استفاده کرد. فاصله کاشت مناسب برای آن 120-90 سانتی‌متر است.
افزایش: با کاشت بذر و یا تقسیم بوته قابل افزایش است. ساقه‌های خزنده آن در تماس با خاک ریشه‌دار می‌شوند.
